Niedobór odporności, znany również jako niedobór odporności, to stan, w którym upośledzona jest zdolność układu odpornościowego do zwalczania infekcji i chorób. Może to prowadzić do zwiększonej podatności na infekcje, które mogą być częstsze, poważniejsze i trwalsze niż u osób z prawidłowo funkcjonującym układem odpornościowym. Niedobór odporności może mieć charakter pierwotny (wrodzony) lub wtórny (nabyty).
Pierwotne niedobory odporności są uwarunkowane genetycznie i występują od urodzenia. Są efektem defektów w genach odpowiedzialnych za rozwój i funkcjonowanie układu odpornościowego. Istnieje ponad 300 znanych typów pierwotnego niedoboru odporności, które mogą znacznie różnić się stopniem nasilenia. Oto kilka przykładów:
Wtórny lub nabyty niedobór odporności powstaje na skutek działania czynników zewnętrznych lub chorób wpływających na układ odpornościowy. Przyczyny obejmują:
Objawy niedoboru odporności mogą być różne, w zależności od przyczyny i ciężkości i obejmują częste lub trudne do leczenia infekcje, opóźniony powrót do zdrowia po chorobie, utratę wagi i ogólne zmęczenie. Leczenie ma na celu usunięcie przyczyny niedoboru odporności, zapobieganie infekcjom lub ich leczenie oraz wspieranie układu odpornościowego. Może to obejmować stosowanie terapii immunoglobulinami, leków przeciwbakteryjnych, przeszczepy komórek macierzystych lub zmiany leków.
Jeśli występują oznaki niedoboru odporności, ważne jest, aby zwrócić się o pomoc lekarską. Wczesna diagnoza i leczenie mogą pomóc poprawić jakość życia i zmniejszyć ryzyko poważnych powikłań.
